മഴ

ഇന്നും മഴ പെയ്തില്ല.

ഇവിടെയിക്കൊച്ചു തളിരിൽ വിണ്ണിന്റെ

മദകരസ്പർശം ചിലമ്പി വീണില്ല.

മണലിൽ ജീവന്റെ തുടിയുണർന്നില്ല.

ചുവന്ന കണ്ണുകൾ പുകഞ്ഞു കണ്ണീരി-

ന്നുറവയെങ്ങെന്നു തിരഞ്ഞു മേഘങ്ങൾ

ഇടറി മായുന്നു.

ഒടുവിലിറ്റിയ തരിവെളിച്ചവുമൊഴിഞ്ഞു,

കാണാത്ത കനികൾ തേടുവോർ മറഞ്ഞു,

വീഥികളയവിറക്കുന്നു.

വരണ്ട പാടം പാർത്തിരുണ്ട കൂരയി-

ലണഞ്ഞ സാധുവോ

മിഴിയിലെത്താരം തുടച്ചു നിൽക്കുന്നു.

എവിടെ നിന്നു നാം കിനാവിൻ തന്ത്രികൾ

തകർന്ന കാട്ടിലപ്പതിരു പോൽ വീണു

കുമിഞ്ഞൊരിത്തീരത്തണഞ്ഞു?

പേമഴ തിരയും നാൾകളിലറിഞ്ഞു നാം

മഞ്ഞിൻ കടുപ്പം, ചുണ്ടിൽ വ-

ന്നുറഞ്ഞൊരുപ്പിന്റെ ചവർപ്പ്‌,

താണ്ടിയോരനന്തദൂരത്തിന്നെരിവ്‌,

പാതിരാച്ചിതയിലങ്ങെങ്ങോ

കരിഞ്ഞ സ്നേഹത്തിൻ തരികൾ,

വേനലിൻ പുകയിൽ മങ്ങിയ

സുകൃതബോധവും,

വിയർപ്പും രക്തവുമടിഞ്ഞ പാതയും....

പരക്കെ വാനിടമിരുണ്ടു രാത്രി ത-

ന്നലക്കാറ്റു ചുറ്റും തെറിച്ചു നീങ്ങുമ്പോൾ,

വിളർത്ത മേഘത്തിൻ മുഖത്തു വൻപുക-

യടിഞ്ഞു കണ്ണീരിന്നുറഞ്ഞു വീഴുമോ?

ഇനിയുമെന്തിന്നു വിളിക്കുന്നെന്നെ നീ?

കടുത്ത ദാഹത്തിൻ തിളയ്ക്കും ജ്വാലകൾ

വരണ്ട മണ്ണിന്റെ ജരാനരകളും...

എവിടെയോ ദൂരെച്ചിലമ്പുകൾ കെട്ടി-

യുണർന്നു കൊള്ളിയാൻ പലവുരു മിന്നി,

തണുത്ത വെൺചിറകലച്ചു, പച്ചില-

ക്കുരുന്നുകൾ ഞെട്ടി വിറയ്ക്കവേ, മഴ-

യുദിച്ചെന്നോ? യാത്രയ്ക്കൊരുങ്ങെന്നോ? നോക്കൂ,

തിരയുവാൻ മാത്രം ജനിച്ചെന്നോ നമ്മൾ?

ഇനിയുമെന്തിനു വിളിക്കുന്നെന്നെ നീ?